Ty się tym zajmij

Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Stało się to przez Pana: cudem jest w oczach naszych. Psalm 118 Wyczekany wyjazd na narty całą ekipą. Ostatnie uzgodnienia. Przeglądy auta, ubezpieczenie, ostrzenie nart, zorganizowanie opieki dla psa.   Dzwoni Jacek i zaskakuje mnie pytaniem: „Czy ja mogę się z Wami zabrać? Bez sensu jest jechać taki kawał drogi własnym samochodem w pojedynkę.” Niby racja, u nas piątka pasażerów -full load, ale u kolegi tylko trójka – przeleciało mi przez myśl. „Zapytam i dam Ci znać” –odpowiedziałam. Niestety kolega nie poczuł euforii na myśl o perspektywie jazdy z obcym facetem w swojej furze. Stwierdził, że nie będzie się czuł komfortowo... „A co to za kłopot?”- Przemknęło mi przez myśl, że to trochę dla mnie irracjonalne, ale przyjęłam do wiadomości. Chcąc wybrnąć z sytuacji zaproponowałam, że podrzucimy im syna (którego przecież znają), a my weźmiemy Jacka do naszego auta. Mąż też trochę zdegustowany takim obrotem spraw

Mówi się dużo o wszelkiego rodzaju uzależnieniach, nałogach, które dotykają ludzi. Wiele z nich są stare jak świat. Są też takie, które powstały dzięki zdobyczom techniki i postępowi. Mam tu na myśli internet. Nie jest to tylko uzależnienie dotykające dzieci i młodzież. Internet może wyrządzić duże szkody rodzinie. Dlaczego? Kanalizuje ludzkie potrzeby bycia z innymi, „wśród ludzi”, w społeczności, w grupie. Możemy należeć do wielu grup ludzi myślących podobnie. W tych grupach ciągle coś się dzieje, dyskutujemy, wstawiamy komentarze. Wchodzimy do chatroomów, zawieramy wirtualne przyjaźnie. Jest fajnie… Każdy tam jest miły, wita Cię serdecznie, nie widzisz jego wad. Z czasem te „spotkania” stają się dla nas ważniejsze niż te realne, z ludźmi z Twojego otoczenia. W realu jest trudniej. Musisz komuś spojrzeć w oczy, wszystko dzieje się wolniej, do tego dochodzą namacalnie doświadczane ludzkie wady, przywary. Bliscy zaczynają Cię denerwować. Zaczynasz tęsknić za światem wirtualnym, gdzie

Dzień zapowiadał się nie najgorzej. Zajechałam pod bank, by pokłonić się ścianie i otrzymać trochę gotówki, stanęłam na pierwszym wolnym miejscu parkingowym i jak przystało na perfekcjonistkę, zaparkowałam przy samym trawniku, żeby nie zajmować dużo miejsca. Obok w odstępie 2 metrów stał samochód terenowy (który chyba nigdy nie widział terenu, bo pomimo mżawki i błota świecił się jak psu jaja). Z opuszczonej szyby wystawała głowa Jabby, ćmiąca papierosa. -"Jak pani zaparkowała? Trzeba tak parkować, żeby ktoś się jeszcze zmieścił obok pani"- stwierdził Jabba, mimo, iż sam stanął jak krowa zajmując wypasionym Jeepem dwa miejsca parkingowe naraz. -"A pan to niby jak stoi?" - zripostowałam uszczypliwie podniesionym głosem, choć miałam ochotę odpowiedzieć "spierdalaj, ty szowinistyczna świnio!!!". Zmierzyłam go lekceważącym spojrzeniem i odwróciłam się na pięcie. Wracając z bankomatu już kombinowałam, jak by mu skutecznie zepsuć humor. Najbardziej satysfakcj

Życie jest pełne niespodzianek... Utarty slogan, wyświechtany, zacerowany i nadal żywy... Czemu pełne niespodzianek? Bo to, co wydaje się stałe, niezmienne, jest niemalże podwaliną twojego finkcjonowania nagle ulega zmianie, modyfikacji, do tego stopnia, że przestajesz poznawać rzeczywistość, w której się znajdujesz. Jak zwykle - w życiu pewna jest tylko ZMIANA. Czasem na lepsze, czasem na gorsze i o tym od czasu do czasu sobie tu naskrobię.