Ty się tym zajmij

Powiedzmy sobie szczerze, że niejednokrotnie patrzymy na swoje dzieci i ich samodzielność z przymrużeniem oka. Nie doceniamy ich w takich sprawach, jak radzenie sobie w życiu, a w szczególności w trudnych, czy niespodziewanych sytuacjach. Życie zwykle prędzej, czy później weryfikuje naszą wiedzę i przekonania. Szczególnie, gdy w myślach spisujesz je na straty w tej dziedzinie. Niejeden rodzic trzęsie się nad swoją większą, bądź mniejszą latoroślą, wyręczając ją w różnych czynnościach życiowych. Kroi chlebek, robi kolacyjkę, składa ubrania w szafie i sprząta na biurku, nie mogąc się doprosić pożądanej reakcji. Wczoraj w domu miał miejsce mały WYPADEK! Córka jeżdżąc rowerem po naszej, usłanej kamieniami drodze, przewróciła się. Koło roweru najechało na duży kamień i mała straciła panowanie. Dotkliwie się przy tym porozbijała i potłukła. Gdy wróciłam z pracy do domu, leżała już umyta, uspokojona, opatrzona plastrami na wszystkich czterech kończynach. Starszy syn czuwał nad nią i gła...

Są dwa testy na "prawdziwego przyjaciela". Prawdziwych przyjaciół poznajemy po tym, jak znoszą Twój sukces. Są ludzie, którzy będą wszystkiego Ci zazdrościć: pieniędzy, domu, rodziny, a nawet Twoich talentów. Tego, że masz bardziej kręcone włosy, albo mniej krzywe nogi. Tego, że dorobiłeś się pozycji lub majątku ciężką harówką, kosztem nieprzespanych nocy i rezygnacji z przyjemności. Tego, że nie trwoniąc czasu uczyłeś się języka i teraz znasz go biegle. Tego, że masz wielu znajomych, bo chętnie i bezinteresownie służysz pomocą i czasem innym ludziom, nie myśląc o sobie. Przykładów można by mnożyć. Tak, zazdrość potrafi zawładnąć sercem, przytępić rozeznanie i wyrządzić innym wiele krzywd. Łatwo wtedy o pomówienia, oskarżenia i fałszywe domysły. Umysł ludzki potrafi być bardzo kreatywny w tym względzie. Grunt to dać upust jadowi i wzbierającej żółci. Szczególnie, jeśli ktoś nastawiony jest na darmowe branie... Innych pseudoprzyjaciół odsiewają Twoje tarapaty, w tym finans...

Każdy ma swoje najpiękniejsze wspomnienie z okresu narzeczeństwa, które „odmładza” wzajemne relacje i odświeża związek. Poznaliśmy się dopiero na studiach. Choć mieszkaliśmy w naszej miejscowości jedynie 300 metrów od siebie, nie miałam pojęcia o jego istnieniu. Połączył nas pociąg pośpieszny relacji Kraków:dom. Dworzec PKP w Krakowie był nie tylko miejscem pierwszego spotkania, ale był świadkiem wielu kolejnych spotkań i powitań. Pewnego dnia wychodzę z pociągu i ledwo moja stopa napotkała płytę peronu, poczułam, że coś się dzieje. Jedno spojrzenie dało mi szybkie rozeznanie. Na półtorametrowym murze przy wyjściu z peronu stał mój przyszły mąż. Roześmiany i szczęśliwy machał świeżo zakupioną różą, jak na pochodzie 1-majowym   za komuny, podskakując przy tym i wołając mnie po imieniu. Wszyscy podróżni podążali za jego wzrokiem odwracając się w moim kierunku. Wtedy wydawało mi się to strasznym obciachem, teraz – najpiękniejszym wspomnieniem z tamtego okresu. Nie mamy w...

Poranna scenka zaobserwowana w samochodzie podczas oczekiwania na zmianę świateł :  Ona – elegancka, uczesana, wymalowana. Piękna. Za kierownicą. Rączki na godz.10.00 i 2.00 jak Pan Bóg przykazał. Lekko nachylona w kierunku jazdy. Skupiona i chmurna. Brwi ściągnięte i mina nadąsana. Trup się ścieli gęsto dotknięty bazyliszkowym wzrokiem. Od czasu do czasu otwiera usta, z których wypływają ostre słowa. On rozparty na siedzeniu wysuniętym do tyłu do granic możliwości. Ubrany w świeżo uprasowaną koszulę bez krawata. Zadumany, zrezygnowany. Żuchwy chodzą. Nie odzywa się wcale. Czuć zniecierpliwienie i potrzebę wyjścia z samochodu natychmiast. Każde z nich patrzy w inną stronę. Przykry widok. Nagle ona zerka w jego stronę i mówi coś do niego. Uśmiecha się bardzo pięknie. W jego wyglądzie zachodzi natychmiastowa niesamowita przemiana. Odwzajemnia uśmiech równie radosnym  uśmiechem … pełnym ulgi. Oboje byli w tym pogodzeniu się niesamowicie piękni (wiem, nadużywam tego słowa) w tym ...