„Hej! Gdzie jest Twój mąż?”

Parafia jakich wiele. Duży wybór grup modlitewno-formacyjnych. W nich przewijają się często te same twarze „aktywistek”. Pobożnych, rozmodlonych, wzdychających, codziennie bywających w Kościele, organizujących pielgrzymki w cudowne miejsca aktualnych objawień, biegających na modlitwy wstawiennicze i uzdrowieniowe. Samych…

Chciało by się zawołać: „Hej! Gdzie jest Twój mąż?”.

Gdzie mąż? Samotny, opuszczony, zostawiony samemu sobie… Biegniesz, rozwijasz się, uduchawiasz, kontemplujesz i zwiększasz dystans. Dystans? Tak duchowy dystans. On przestaje Cię rozumieć. On – letni, wątpiący, sfrustrowany i z pogłębiającą się pretensją do Kościoła, wspólnot i księży o to, że ….odbierają mu Ciebie…. Tak, Ciebie, Twój czas, Twoje zainteresowanie, Twój uśmiech, Twój obraz w nim sprzed lat...

Być może żachniesz się: „Cóż, nie mogę zrezygnować z tej drogi. POSŁUGUJĘ W KOŚCIELE!!!!”.

Uważasz, że to jest ważniejsza misja, niż wspólny wieczór przy herbacie i kolacji spędzony z ukochanym mężem? Czy misja bycia dla wspólnoty jest ważniejsza, niż wspólnota domowa? Czy kolejny weekendowy dzień skupienia jest Ci droższy niż czas poświęcony na grę planszową z dzieciakami, rozmowy, śmiech i zabawę?

Kobiety w dużej mierze lubią towarzystwo, lubią się zwierzać i rozmawiać. Panowie niekoniecznie. Z różnych powodów. Wielu z nich nie praktykuje tak żarliwie, jak ich żony. Nie są tak wrażliwi, spontaniczni, wyczuleni na dobrodziejstwa płynące z przeżywania swojej wiary, a może po prostu dłużej im schodzi, żeby to docenić, żeby dojrzeć. Odparujesz tym razem: "Łatwo powiedzieć, on mnie też nie rozumie. Jest nie do zniesienia i daleko mu do prawdziwej wiary."

A kto powiedział, że będzie łatwo? Kto obiecywał, że ta misja nie będzie prowadziła przez wertepy i piętrzące się trudności? W małżeństwie żona powinna dbać o rozwój duchowy męża i czujnym okiem spoglądać na zagrożenia skupiające się wokół niego, a mąż powinien w duchu miłości upominać żonę, gdy ona się zagubi.  Może ona zagubić się także pracując w dobrej sprawie, mimo, że przyświeca jej szczytny cel. Po to między innymi ślubowali oni sobie miłość, wierność i uczciwość na całe życie. Gdy idzie się pod rękę w życiu trudniej się potknąć i przewrócić.

Powiem Ci coś. TWOJĄ MISJĄ ŻYCIOWĄ JEST SZCZĘŚLIWY MAŁŻONEK, który idzie z Tobą w tym samym kierunku ku Bogu, twarz obok twarzy, ramię w ramię. Jeśli nie możesz się z nim dogadać, albo jest daleko od Boga i Kościoła, próbuj z nim częściej być, pod różnymi pretekstami. Próbuj być dla niego świadkiem Jezusa, karmiąc go Bożą Miłością po odrobinie, jak duchowe niemowlę. Szukając wsparcia we wspólnotach, rozwijasz się indywidualnie a on zostaje daleko w tyle i wcale nie będzie podążać za Tobą ani dotrzymywać Ci kroku w Twoim rozwoju, wręcz przeciwnie.

Wróć w to miejsce, gdzie on jest, albo poczekaj na niego, bo kiedyś, gdy staniesz przed Bogiem twarzą w Twarz, Pan zada Ci pytanie: córko, a gdzie jest Twój mąż?